Er was eens een jonge vrouw genaamd Sarah, met lange witte haren die als zilvergaren over haar schouders vielen. Ze droeg een prachtige witte jurk met kant die haar als een engel omhulde. Op een dag kwam ze aan bij de sprookjesachtige tuin van Finchkatwijk, een plek van magie en betovering. 

De bomen waren zo hoog dat ze de lucht leken te raken en de bloemen waren zo weelderig dat Sarah bijna niet kon geloven dat zoiets moois echt kon zijn. Terwijl ze rondliep in de tuin, hoorde ze de vogels fluiten en zag ze een prachtige kroonluchter die glinsterde in het zachte licht van de zon. De pegels waren gemaakt van glas en leken te dansen in de wind. Sarah genoot van de dromerige sprookjessfeer en voelde zich als een echte prinses. 

Even later ontdekte ze een houten schommel die versierd was met prachtige bloemen. Ze klom erop en begon langzaam heen en weer te wiegen, terwijl ze genoot van de rustgevende sfeer van de tuin. Ze besloot om de magische plek verder te gaan ontdekken en liep op haar blote voeten over het pad van houtsnippers. De grond voelde zacht en warm onder haar voeten en ze genoot van elke stap die ze zette. Terwijl Sarah verder liep door de betoverende tuin, zag ze opeens een prachtig beeld van een engel. Het beeld stond tussen de bloemen en bomen en leek te stralen van licht. Sarah was zo gefascineerd door het beeld dat ze besloot om het van dichterbij te bekijken. 

Plotseling zag ze een prachtig bed, omringd door bloemen en omgeven door vlinders. Ze voelde dat ze moe was en besloot om even uit te rusten. Ze sloot haar ogen en voelde de rust en vrede die de tuin haar bracht. Plotseling hoorde ze een zacht gefluister in haar oor. Toen ze haar ogen opende, zag ze dat de engel tot leven was gekomen en tot haar sprak. De engel vertelde haar dat ze een belangrijke boodschap voor haar had en dat ze moest luisteren met haar hart. Sarah luisterde aandachtig naar de woorden van de engel en voelde haar hart vullen met een diepe vrede en wijsheid. Toen de engel haar boodschap had afgeleverd, verdween ze weer en werden de lichtjes in de bomen gedimd.

Sarah wist dat deze tuin een magische plek was, vol van wonderen en mysterie. Ze nam afscheid van de engel en de lichtjes en beloofde dat ze altijd een plek in haar hart zou hebben voor de betoverende tuin van Finch. En wie weet, misschien zou ze hier ooit terugkeren om opnieuw te genieten van de schoonheid en rust van deze magische plek.

,