‘Theo’

Theo is een gepensioneerde boer die aan de rand van de samenleving woont. Letterlijk want zijn erf grenst aan het bos. Een leven dichtbij de natuur en dichtbij het ‘goddelijke’. Zijn naam betekent als afkorting van het Griekse Theodorus, ‘Godsgeschenk’.

De boerenkool, spinazie, sla van zijn land zijn geschenken uit de natuur. Geschenken van de aarde. Voordat Theo gaat eten, spreekt hij zijn dank uit voor de maaltijd. De maaltijd die, met zijn toewijding en zorg, op het land is ontstaan. 

Deze oude man staat dichtbij de natuur, dichtbij zijn eigen natuur. De tijd heeft er stil gestaan. Veel mensen komen spontaan bij hem en zijn vrouw op bezoek. Om groente te halen, of voor een gezellig praatje.

Als varkensboer stond Theo altijd vroeg op. Tussen de middag ging hij daarom even slapen. Om de energie weer op te laden voor de middag. Op deze manier leeft hij nu nog steeds. It’s a simple life.

Daar komt Theo weer aangelopen met zijn hondje in zijn kielzog. Met de vraag: “Wil je weten wat ik op het land heb staan?” Even later laat hij zijn bloembollen zien. Deze gaan binnenkort de grond in. Om in het voorjaar als een mooie bloem uit de grond te komen. Om in volle glorie te gaan stralen.

Zouden we niet allemaal een beetje als Theo willen leven?